In 1968 introduceerde de wetenschapper Linus Carl Pauling (1901-1994) in zijn publicatie in het wetenschappelijke tijdschrift Science de term “orthomoleculaire geneeskunde”.

Orthos is het Griekse woord voor juist, recht, gezond. Moleculair betekent ‘met betrekking tot de moleculen in het lichaam’.

Het uitgangspunt bij de orthomoleculaire geneeskunde is, dat een ziekte eerder zal genezen bij een optimale concentratie van vitamines, mineralen, sporenelementen, eiwitten, vetten en koolhydraten in het lichaam.

In het orthomoleculaire concept is inname van goede, gevarieerde voeding de eerst aangewezen manier om deze optimale concentratie te verkrijgen. Daarnaast zijn vaak een of meerdere voedingssupplementen ter aanvulling nodig, ook voor wie zich verantwoord voedt omdat het vitamine- en mineralen-gehalte in de gangbare voeding de afgelopen decennia fors is verminderd. Tevens is er door de sterke toename van ‘man made molecules” in het leefmilieu die elke dag in het menselijk lichaam gedetoxificeerd moeten worden een grotere noodzaak extra vitamines, mineralen en omega-3-vetzuren in te nemen.

Het inzicht, dat voeding een geneeskrachtige werking heeft, is al bij Hippocrates (460-370 v. Chr.) bekend, getuige zijn uitspraak: “Laat uw voeding uw medicijn zijn  en uw medicijn uw voeding”.

Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond, dat verkeerde voedingsgewoonten een rol spelen bij het ontstaan van tal van ziekten, waaronder hart- en vaatziekten, diabetes en kanker. Orthomoleculaire geneeskunde kan een belangrijke rol spelen bij de preventie en behandeling van deze en andere ziektes. Zij heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een vorm van geneeskunde die met een brede blik naar de mens kijkt en waarbij ook de verbanden tussen psyche/zenuwstelsel/immuunsysteem steeds meer in kaart worden gebracht.

Het voorschrijven van medicatie wordt niet bij voorbaat uitgesloten maar komt pas aan de orde als leefstijl, voeding , het opheffen van tekorten aan vitamines en mineralen volop de aandacht hebben gehad.